ساختمان اداری شریف

ساختمان اداری شریف به عنوان فضای کاری مشترک در مجاورت دانشگاه صنعتی شریف طراحی شد. این طرح بر روی یک سازه موجود که قبلاً تا طبقه همکف ساخته شده بود، توسعه یافت. معیارهای داده شده طراحی ساختمانی هماهنگ با ساختمان های آجری اصلی پردیس دانشگاه بود. بنابراین، چالش اصلی ارائه فرمولی بود که جوهره معماری دهه 1960 دانشگاه را بپذیرد و آن را با فضای معاصر یک موسسه مبتنی بر فناوری ترکیب کند.

ژنوم ساختمان:

1- طراحی کلیه ی المان های معماری پروژه براساس یک سلول قابل گسترش که درهمه‌جا ویژگی های ژنتیکی شبیه به هم دارند. این سلول از جزء به کل و از کل به جزء در همه‌ی سطوح(کف ، سقف ، دیوارها و...) حرکت کرده است

2- ارتباط با زمینه از جمله ارتباط با پارک مجاور ، معبر پیاده و علی الخصوص به طور کلی با دانشگاه شریف برقرار شده است.

3- اصالت معماری سنتی ایرانی با بیان معاصر و پیشرو با به روزترین تکنیک های ساخت و اجرا در کلیه ی مراحل طراحی فضاها و نیز انتخاب مصالح درنظر گرفته شده است

نمای ساختمان:

• طراحی نما با قاب های آجری شفاف، نیمه شفاف و صلب به صورت ثابت و متحرک

• نمای دوپوسته دارای بازشوهای متعدد که نور کنترل شده را به فضای اداری وارد می کنند و از ایجاد انعکاس در تجهیزات الکترونیکی از جمله مانیتور جلوگیری می کند .

• هدایت نور کافی به داخل فضاها حتی از میانه ی دیوار برشی صورت گرفته است.

مکانیزم های نما :

• نمای تکنولوژیک بااستفاده از قاب های 120×240 که تعدادی از آن‌ها بازشو بوده و به صورت مکانیکی و دستی عمل می کند

• قاب های مکانیکی شاسی کشی داشته و پایدارسازی در برابر بارهای جانبی انجام شده است که دارای عناصر سازه ای پنهان است

• ساختمان در روز می بیند و در شب دیده می شود

امکانات ساختمان :

• هوشمند سازی روشنایی

• هوشمند سازی تهویه

• هوشمند سازی آبیاری

مصالح ساختمان:

• نوآوری در مصالح : فضای تهی میانه ی آجر

• انتخاب متریال آجر باالگوی معماری سنتی ایرانی و با بیان معاصر

• بازتعریف لعاب معماری سنتی ایرانی از سطح به عمق

معماری داخلی :

تبدیل مشاعات درجه‌دو مانند راه پله و راهروهای طبقات به مشاعات درجه یک با هدایت نورطبیعی به داخل

لابی: الهام از عناصر و رنگ‌های معماری سنتی ایرانی مانند آینه‌کاری و کاشی‌های فیروزه ای هم صدا با ژنوم معماری پروژه

انعطاف‌پذیری چیدمان داخلی و قابلیت استفاده از انواع مبلمان‌های مدولار

 معماری سبز:

استفاده از کدهای معماری سبز :

• کاهش مصرف انرژی و ردپای کربن

• تقویت بهره وری کارکنان

• ایجاد مشاغل سبز

• تقویت ارتباطات عمومی

• بهبود کیفیت هوای داخل ازطریق استفاده‌ی هم‌زمان از تهویه‌ی طبیعی و مکانیکال

• هدایت هوای‌تصفیه و تلطیف شده توسط گیاهان به‌درون ساختمان از طریق طراحی نمای دوپوسته

• افزایش فضاهای بینابینی مانند تراس های سبز برای افزایش کیفیت نور، تهویه و تنفس و ویو کارکنان

• کاهش اثر جزیره گرمایی بر محیط اطراف از طریق افزایش پهنه های سبز

• افزایش آسایش حرارتی کارکنان در محیط اداری به روش های طبیعی و مکانیکال

• کاهش آلودگی صوتی محیط

• حفاظت از خاک های سطحی زمین و کاهش اثرات مخرب سیل

• کاهش بار بر شبکه الکتریسیته و ریسک خاموشی

• اغنای نیاز انسانی زیبایی شناختی

• حفاظت از استفاده کنندگان

• تقویت روحیه فردی

• حفاظت از پارک های مجاور

ایمنی :

• حوادث طبیعی -- مقاومت در برابر زلزله : 8 ریشتر

• حوادث حریق: رعایت کلیه ی ضوابط آتش نشانی در فضاهای اداری – فول اسپرینکلر

• ایمنی در سلسله مراتب دسترسی و ورود افراد به ساختمان به جهت محافظت از تجهیزات الکترونیکی

• طراحی به روزترین استحکامات فلزی جهت جلوگیری از collapse شدن دیوارها و بازشوها در زلزله های شدید

تعمیر و نگهداری :

• اجرای اصولی زیرساخت الکتریکال و مکانیکال استاندارد

• طراحی رایزر و داکت های قابل دسترسی و کنترل و تعمیر در زمان بهره برداری

• استفاده از مصالح با عمر طولانی تر و فرسایش کمتر مانند آجر و سنگ

• پیش بینی گسترش زیرساخت های IT در دوران بهره برداری مطابق تغییرات تکنولوژی در آینده

ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻃﺮاحی

پروژه ي اداري ﺷﺮﯾﻒ ﺑﺮاي یک شرکت داﻧﺶ ﺑﻨﯿﺎن در ﻧﺰدیکی دانشگاه ﺷﺮﯾﻒ در زمینی ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ 800 ﻣﺘﺮ و ﺑﺮ اﺳﺎس یک اسکلت بتنی اﺟﺮا ﺷﺪه ﺗﺎ ﻃﺒﻘﻪ همکف، در دﺳﺘﻮر کار ﻃﺮاحی ﻗﺮار گرﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﺎري ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آنکه ﺗﻮﺳﻂ اﺳﺎﺗﯿﺪ دانشگاه ﺷﺮﯾﻒ شکل گرفته اﺳﺖ ﺑﻪ در ﺧﻮاﺳﺖ اﯾﺸﺎن ﺑﻪ ﻧﻮعی در ازﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي دانشگاه ﺷﺮﯾﻒ اﺳﺖ. از اﯾﻦ رو ﻣﺴﺎﻟﻪ پروژه سعی در اﯾﺠﺎد یک ﺑﯿﺎن یکپارچه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ که از یک ﺳﻮ ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري دﻫﻪ چهل دانشگاه ﺷﺮﯾﻒ و از ﺳﻮي دیگر ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري زﻣﺎن ﺧﻮد ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺴﺎﺋﻞ فکري پروژه :

- اﯾﺠﺎد یکپارچگی ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري دﻫﻪ چهل (ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي دانشگاه ﺷﺮﯾﻒ) در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﻌﻤﺎري و ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي زﻣﺎن ﺧﻮد

- ﺣﻔﻆ یکپارچگی ﺑﺎ ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﻫﻢ ﺟﻮار (یک پارک ﻣﺤلی و پارک ﻃﺮﺷﺖ)

- ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﻀﺎي کار ﻣﺨﺼﻮص ﻃﺮاحی ﻧﺮم اﻓﺰار

ﻣﺤﻞ ﭘﺮوژه در ﯾﮑﯽ از ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎي ﻧﺰدﯾﮏ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺮﯾﻒ در ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﭘﺎرك ﻣﺤﻠﯽ و ﭘﺎرك ﻃﺮﺷﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﻈﺎم ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻃﺮح ﺳﻌﯽ در آن داﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﺠﺎد ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﺒﺰ ﻧﺰدﯾﮏ ﭘﺎرك اﻣﺘﺪادي از ﺳﺒﺰﯾﻨﮕﯽ را در ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد آورد و از ﺳﻤﺖ دﯾﮕﺮ در ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﯾﮑﯽ از ﮔﺬرﮔﺎه ﻫﺎي ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ ﭘﺮوژه (ﺑﻦ ﺑﺴﺖ اورﻧﮓ) و ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ در ﻗﺴﻤﺖ ﻫﻤﮑﻒ ، ﮔﺬري را اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ آن ﻣﺮز ﺑﯿﻦ ﺷﻬﺮ و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻓﻀﺎي ﮐﺎر ﻣﺨﺼﻮص ﻃﺮاﺣﯽ ﻧﺮم اﻓﺰار، ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﻮد ﺑﺮاي اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﻣﯿﺎن ﻣﺮز ﺑﺮون ﮔﺮاﯾﯽ و درون ﮔﺮاﯾﯽ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اداري.

ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت دوﮔﺎﻧﻪ ي ﺻﻠﺒﯿﺖ ﯾﺎ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ، ﻗﻄﻌﯿﺖ ﯾﺎ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ ﺟﺪاره، ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﯾﺎ ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﮕﯽ ﺑﯿﺎن ﺷﻬﺮي، ﺣﺮﯾﻢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻬﺮ ﯾﺎ ﺣﺮﯾﻢ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﮔﺬاري ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﺷﺪه و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺮ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﯿﺎن ﻓﺮم ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ در ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت دوﮔﺎﻧﻪ ي ذﮐﺮ ﺷﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ.

ﮐﺎوش در اﯾﺠﺎد راه ﺣﻞ ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﯾﺎ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻣﺮزﺑﻨﺪي ﻓﻀﺎﻫﺎي دروﻧﯽ و ﺑﯿﺮوﻧﯽ، ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺻﻠﺐ و ﯾﺎ ﺷﻔﺎف، ﺣﺮﯾﻢ ﺑﺼﺮي ﺷﻬﺮ ﯾﺎ ﻓﻀﺎي دروﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، دﻧﯿﺎي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻧﺮم اﻓﺰار و دﻧﯿﺎي ﺣﻘﯿﻘﯽ، ﻫﻤﮕﯽ ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﯽ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﯿﺎﻧﻪ را در ﭘﺮوژه ﺑﻪ وﺟﻮد آورده ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ و ﺗﮏ ﻣﺘﺮﯾﺎل ﺳﻌﯽ در اﯾﺠﺎد ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻫﻢ زﻣﺎﻧﯽ و ﯾﺎ ﺗﻌﻠﯿﻖ ﮔﻮﻧﻪ از ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﺘﻀﺎد در درون ﭘﺮوژه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.

ﺑﯿﺎن ﻣﺘﺮﯾﺎﻟﯽ ﻃﺮح ﺑﺮ اﺳﺎس آﺟﺮ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي دﻫﻪ ﭼﻬﻞ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﺮﯾﻒ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺪول ﺟﺪﯾﺪ آﺟﺮ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد 32 در 19.5 ﺑﺎ ﯾﮏ ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻟﯽ (اﺑﻌﺎد آﺟﺮ ﻣﻌﻤﻮل در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎي داﻧﺸﮕﺎه 10در20) ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﭘﺮوژه را ﺷﮑﻞ داده اﺳﺖ.

آﺟﺮ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﺳﺎﻟﻪ و ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي ﻧﺮم اﻓﺰار، ﻃﺮاﺣﯽ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﭘﺮوژه را ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺪاره ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻮر آﻓﺘﺎب و دﯾﺪ ﻧﻤﻮده ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ (ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ) ﺑﺎز و ﺑﺴﺘﻪ ﮔﺮدد. اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ از ﻃﺮﯾﻖ ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻧﺼﺐ ﺧﺸﮏ و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژي ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﭘﻨﻞ ﻫﺎي آﺟﺮي اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ.ﻫﺪف از اﯾﻦ ﺟﺪاره اراﺋﻪ ﻧﻤﺎدي از ﻓﻨﺎوري دﯾﺠﯿﺘﺎل ﺑﺎ ﺑﯿﺎن اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ از ﻣﺤﺘﻮاي داﺧﻞ ﻓﻀﺎ و ﺑﺎﻟﻌﮑﺲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﻪ ﭘﺪﯾﺪه ﻧﺎﻣﺎدﯾﺖ(ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ)، ﺣﺴﯽ ﺑﻮدن (ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﺧﺎرج) و ﭼﻨﺪ رﺳﺎﻧﻪ اي ﺑﻮدن (اﻧﺘﻘﺎل داده ﻫﺎ) را ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻋﺼﺮ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﻣﯽ ﻧﺎﻣﻨﺪ، در اﯾﻦ ﭘﺮوژه ﺳﻌﯽ در اﯾﺠﺎد ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﯿﻨﺎﺑﯿﻨﯽ ﺑﯿﻦ اﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و ﭘﺪﯾﺪه ﻫﺎي ﻣﺘﻀﺎد آﻧﻬﺎ در ﺟﻬﺖ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ رﻣﺰ آﻟﻮد ﮔﻮﻧﻪ از ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭘﯿﺸﺮو در ﺻﻨﻌﺖ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻣﺼﺎﻟﺢ آﺟﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎدي از ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻬﻦ و ارﺗﺒﺎﻃﺶ ﺑﺎ ﻧﻤﺎد اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮏ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﻨﺎﺑﯿﻦ و ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯽ دارد ﮐﻪ در ﺗﻼش ﺷﺪه در اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﺷﻮد. در درون ﭘﺮوژه و ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﻧﯿﺰ ﺳﻌﯽ در ادﻏﺎم ﻣﺮز ﺑﯿﻦ ﺑﯿﺮون و درون ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺘﻮان ﺑﯿﺎن دوﮔﺎﻧﻪ اي از ﻣﺮز ﺑﻨﺪي روز و ﺷﺐ، درون و ﺑﯿﺮون، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ دروﻧﯽ و ﺷﻬﺮ ﺑﺮاي ﻣﺨﺎﻃﺒﯿﻦ ﻓﺮاﻫﻢ آورد. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ درون ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﺟﺪاره ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﻧﻤﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﯾﮏ ﺑﯿﺎن ﮐﺎﻣﻼ درون ﮔﺮا ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﯿﺎن ﺑﺮون ﮔﺮا (در ﺷﺐ) ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭘﺎﯾﺒﻨﺪي ﺑﻪ ﻣﺪول ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﮐﻞ ﭘﺮوژه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺗﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﺣﺠﻢ اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد و در ﺗﻤﺎﻣﯽ اﺻﻼع ﺑﻨﺎ ﻫﻤﺎن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ دروﻧﯽ ﭘﺮوژه ﺑﺮاي ﺑﺨﺶ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﺎر ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﻀﺎ ﻫﺎي ﺑﺎز و ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﻮده ﮐﻪ در ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﺒﺰ در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺧﻮد ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه اﻧﺪ.